Kuçukuçu

Dostluk ve özgürlük üzerine hem hüzünlü, hem heyecanlı bir kitap…

1944 yılında Kazablanka’da dünyaya gelen Daniel Pennac çocukluk yıllarını asker babasıyla Asya ve Afrika’yı dolaşarak geçirdi. Kitapları Fransa’da büyük ilgi gören Pennac, 2012 yılında Okul Sıkıntısı adlı kitabıyla Renaudot Ödülü’nü kazandı.
Kaprisli küçük kız Elma, annesi Biberli ve babası İrikıyım. İşte Kuçukuçu’nun gözünden, kendini “sahiplenen” ailenin fertleri.
Evinize bir hayvan almak çok zor bir şey değildir. Sokakta bulduğunuz bir kedi ya da köpeği sahiplenebilirsiniz. Ya da bir barınağa gidip evcil bir hayvan edinebilirsiniz. Ama iş bununla bitmez…Kuçukuçu, küçük bir kız ile anne ve babasına köpek sahibi olmanın ne demek olduğunu öğreten, yer yer hüzünlendiren, yer yer güldüren, heyecan dolu bir hikâye.

“Bir kere, sokakta bulunmuş bir köpeksen, öyle fazla afra tafra yapmayacaksın!”
Bağırarak bunu diyen, Biberli. Fena halde tiz bir sesi var. Kelimeleri duvarlara, tavana ve mutfağın zeminine çarpıp sekiyorlar. Bulaşığın şangırtısına karışıyorlar. Mutfak gürültüye boğuluyor. Kuçukuçu hiçbir şey anlamıyor. Kulaklarını sarkıtıp gürültünün bitmesini bekliyor. Ne de olsa, ilk defa yaşadığı şey değil! Ona sokakta bulunmuş köpek muamelesi yapılmasından fazla etkilenmiyor. Evet, sokakta bulunmuş bir köpek olabilir, ne var ki bunda? Asla bu sıfatından gocunmadı. Öyle işte. Ama şu Biberli’nin sesi hakikaten çok tiz! Üstelik ne kadar geveze! Kuçukuçu, vakur bir şekilde ayakta durabilmek için dört patisine ihtiyacı olmasa ön patileriyle kulaklarını tıkardı.
Ama insanları taklit etmeye hiç yanaşmamıştı.