Atalarımız / İkiye Bölünen Vikont – Ağaca Tüneyen Baron – Varolmayan Şövalye

“Atalarımız / İkiye Bölünen Vikont – Ağaca Tüneyen Baron – Varolmayan Şövalye”

Italo Calvino’nun 50’li ve 60’lı yıllarda yazdığı ikiye Bölünen Vikont, Ağaca Tüneyen Baron ve Varolmayan Şövalye adlı romanlarını, hayattayken Atalarımız başlığı altında toplamasının nedeni, yazarın kendi deyişiyle “çağdaş insanın atalarının soyağacını çıkarmak”tır. Çevremizdeki her insanın, kendimizin dahi yüzünde onların izleri saklıdır çünkü… Ağaca Tüneyen Baron’un ilk kez özgün dilinden yapılan çevirisinin yer aldığı Atalarımız’da Medardo’nun, Cosimo’nun ve Agilulfo’nun kişiliğinde savaşlardan, yıkımlardan, değişen değerlerin çağından geçen insanların kişiliğinde billurlaşan, aslında insanlık tarihinin kaybetme ve kazanma hikâyeleridir…

Gerçi beden sahibi insanların bedenleri, içinde hasede benzer bir tedirginlik uyandırıyordu, ama aynı zamanda gururla, bir üstünlük duygusuyla kasılarak küçümsüyordu onları. Ünleri dillere destan olmuş meslektaşları, o şanlı şövalyeler, aslında neydiler yani? Rütbelerine, adlarına, başardıkları büyük işlere, güçlerine ve yiğitlerine tanık olan zırhları işte bir kabuğa, içi boş bir demir yığınına dönüşmüştü, insanlar ise oracıkta horlayıp duruyorlardı, yüzlerini yastıklarına gömmüş, aralık dudaklarından incecik bir salya sızıyordu. O ise, hayır, parçalanamaz, bölünemezdi.