Bu Yalnızlık Benim / Toplu Şiirler (1951-1984)

Bu Yalnızlık Benim’de Eloğlu’nun 12 kitabı: Düdüklü Tencere, Sultan Palamut, Odun, Horozdan Korkan Oğlan, Türkiye’nin Adresi, Ayşemayşe, Dizin, Yumuşak G, Rüzgâr Ekmek, Hep, Ay Parçası, Önce Kadınlar bir araya getirildi. Ayrıca şiire yeni başladığı dönemde tuttuğu defterler ve son çalışmaları da taranarak hiç yayımlanmamış 36 şiiri gün ışığına çıkartıldı.

Metin Eloğlu, Garip akımı doğrultusunda, ancak kendine özgü şiir diliyle dikkat çekti. Vedat Günyol’un deyişiyle “Türk şiirinin bıçkın, hırçın ve külhan ağızlı uçarı şairi”, acılı bir ironinin egemen olduğu şiirleriyle döneminin önde gelen şairleri arasında yer aldı.
Keskin, eleştirel, alaycı diliyle Türkçeyi tadını çıkartarak kullandı. Şairane söyleyişi elinin tersiyle itti. İkinci Yeni akımına yaklaşarak imgeyi ön plana çıkaran dönemdeki Eloğlu’nu Doğan Hızlan “Dili ve yaşamın dilini tepe tepe kullanan şair” olarak tanımladı.

FİRAVUN

Daha da gevşedi düğüme dönüşen ilmek
Göz uzanığım baldırıçıplak dağlar
Aşnaların derebeyliği niçin mi sağır
Sabahın köründe insanı kireçlemek
Sapsarı hıdırellez de olur mu olur
Etekleri çalpara efendim yavaş
Uğultulu siste didiklenen leş
Ramses’i andıran sofu ıhlamur

KIZILCIKLAR OLDU MU
Kül yağmuru gibi inen yaz
Hiç yoktan bizim değil
Oysa haziran bura işlerimiz buralı
Dışarı uğrayan kuşlar
Bir gurbetten ötekine konuyor
Gün diken diken akşam tetikte
Ve tahtaboştaki karaltılar
Belki hamut belki kırba
Didik didik bohçadan sarkan
Mimlenmiş bir kadındı
Söylenecek ne var bunda