Gizli Anılar Kuyusu

Gizli Anılar Kuyusu

“Araaaas, hadi ama, bak hayattayım!”

Aras o yaz babaannesinin evinde ilk kez annesiyle babası olmadan kalacaktır. Arkadaşlarıyla eğlenceli geçen yaz tatili Nergis’in kuyuya düşmesiyle gölgelenir. Nergis kuyudan sağ salim çıkar çıkmasına ama Aras’ın anlayamadığı bir ruh haline bürünür.

Gizli Anılar Kuyusu insanın yaşı ne olursa olsun hayatın getirdikleri karşısında ne kadar dayanıklı olabileceğini bize hatırlatan, gizemlerle örülü, sürükleyici bir hikâye.

“Sesim ne kadar güzel çıkıyor değil mi?” diye yarım saattir bağırıp duruyordu. Bağırdıktan hemen sonra da bir şarkı söylemeye başlıyordu. Evet, Nergis’in sesi gerçekten güzeldi. Hele kuyudan geldiği düşünülecek olursa, yankılandığı için daha da güzel geliyordu. Yanlış anlamadınız. Doğru. Nergis yaklaşık bir saat önce düştüğü boş kuyunun dibinde oturmuş, yoo, ona soracak olursak yatmış, çünkü boş kuyunun içine atılmış bir döşeğin üstüne düşmüştü, evet, orada uzanmış şarkı söyleyip duruyordu, evet ben saçmalıyordum, çünkü çok korkmuştum. O ise, bir şarkı daha bitirmiş, “Araaas, istek şarkın var mı?” diye bağırıyordu. Nergis gerçekten çok tuhaf bir kızdı, hatta tuhaf ötesi. İnsan kuyuya düşerse ne yapar? “İmdat!” diye bağırır. “Hadi artık beni kurtarın!” der. “Niye yardım gelmiyor hâlâ?” diye hesap sorar. Öyle değil mi, biri de bana hak versin. O ise, “Sesim ne kadar güzel çıkıyor değil mi?” diye bağırıyordu. Olacak şey değildi!