Darwin ve Evrimin Bilimi

1859’da Türlerin Kökeni’nde İngiliz doğabilimci Charles Darwin canlı varlıkların doğal seçilim aracılığıyla değişimli türeme kuramını açıklar:
türler sabit değildir, en uyarlanmış formların başarılı olması yasasına göre çeşitlenip dönüşürler. Bir devrimdir bu: Yaratıcı fikri ortadan kalkar ve doğanın “öngörülü” bir plana göre yaratıldığı fikri de onunla birlikte çöker. Victoria İngilteresi’nde yandaşlarla karşıtlar arasında kıyamet kopar. 1871’de İnsanın Türeyişi ile Darwin insanı da hayvanlar dizisine katar. İnsan Eski Dünya maymunlarıyla ortak bir ataya sahiptir; atasındaki toplumsal içgüdüleri ve akıl yetilerini mükemmelleştirmek üzere insan seçilim karşıtı davranışlardan toplumsal bir avantaj çıkarmıştır: eğitim, hukuk, yardımlaşma, özgecilik, zayıf ve yoksulların korunması. Felsefeci ve bilgikuramcısı Patrick Tort, evrim biliminin başlıca kurucusu, barış düşünürü ve ahlakın soykütüğünün en önemli araştırmacılarından Darwin’in yaşamı ve yapıtına ışık tutuyor.

Doğabilim tutkusu, Beagle’da beş yıllık bir yolculuk, onlarca yıl süren çalışmalar sonucunda ortaya çıkan muazzam ve çok yönlü bir yapıt, Oxford savaşı, kamuoyunda yaşanan şok, fazlasıyla çarpıtılmış bir düşünceler bütünü.
Biyolojik evrimin en üretken kuramcısını keşfetmek için 160 belge.

Türlerin Kökeni’nin ilk basımı (1.250 nüsha)  John Murray yayını olarak basıldığı 24 Kasım 1859 günü tükenir. Ayın 26’sında  Huxley Times’da kitap için övgü dolu bir özet yazar. Altı hafta sonra 7  Ocak 1860’ta 3.000 nüshalık yeni bir basım yapılır. Darwin ufak tefek birkaç  değişiklik yapmış ve dindarların tepkilerinin önüne geçmek amacıyla “Yaratıcı”  sözünün geçtiği son bir değini eklemiştir. Okurların tepkisi çalkantılı olacak;  yeni kuramın yandaş ve karşıtları, şematik bir biçimde bilimde ilericilerle  tutucular birbirinden ayrılacaktır.

Doğal Seçilim Yoluyla Türlerin Kökeni ya da Yaşam Mücadelesinde  Avantajlı Soyların Korunması Üzerine – bu kitap genelde Darwin’in  ana yapıtı sayılır, çünkü doğal seçilim aracılığıyla değişimli türeme kuramını  ve doğabilimsel “kanıtlarını” içerir: türler uyarlanmaya yönelik değişimlerin  seçilmesi ve aktarılması yoluyla birbirlerinden türerler. Geçmişte birçok tür  tükenmiştir, birçok “ara form”un meydanda olmamasının nedeni de budur. Ama  organizmaların coğrafi dağılımını, basit organları, embriyonların gelişimini,  evcillerin melezleştirilmelerini ve sınıflandırmaları incelemek; canlı  varlıkların ortak bir kökenden türediğini, özelliklerin ayrıştığını ve  çeşitlerin doğmakta olan türler olduğunu doğrular.